ﻬஐ♥ ﷲ ♥ஐﻬSOHBETLE İRŞAD NAZARLA TEDAVİﻬஐ♥ ﷲ ♥ஐﻬ

 

   Dr. Dilaver Selvi
   
 Sohbet beraberlik demektir. Halk dilinde sohbet deyince vaaz ve nasihat türü

konuşmalaranlaşılır. Dinimizde ise dille yapılan nasihattan çok, aynı mecliste bulunmak,

 yan yana durmak, kalplerle kaynaşmak, sözden çok davranışlarla anlaşmak,

halden anlamak, hal ve tavırlarla biribirini etkilemek, içten içe dertleşmek,

 gönülden gönüle haberleşmek kastedilir.Bu manaya uygun olarak

Hz. Rasulullah (A.S.)

Efendimizin nurlu nazarları altında oturan, kendisiyle aynı meclisi paylaşan,

 ona sevgiyle gönlünü açıp kalbini ilahi nurlarla dolduran ve şerefli sohbetlerine

 katılan müminlere “Sahabe” denmiştir. Sahabe-i Kiram, baş ve gönül gözleriyle

Rahmet Peygamberi’nin (A.S.) nurlu yüzüne bakıp, saadetli kalbinden ilahi

nuru çekmişler,Rabbani şuur elde etmişlerdir. Allahu Tealâ’nın cemalini ve

en büyük ayetlerini gören Peygamber gözleri de Ashab-ı Kiram’a nazar

 ettikçe, ashabın kalpleri açılmış,imanlarına iman katılmış, yakinleri artmış,

 vesvese kesilmiş, gönülleri sevgiyle dolmuştur.

 Yani Hz. Rasulullah’ın (A.S.) gönlü, ashabın gönlünü beslemiştir.

                                   

Onun saadetli kalbi ashabın kalbine aksetmiştir. Efendimiz (A.S.) güzel haliyle ashabının

batıni hallerini güzelleştirmiş, tatlı diliyle de zahiri işlerini düzenlemiştir. Onlara hem hal,

 hem de dil lisanıyla sohbet etmiştir. Kendisiyle olanlar derece derece ona benzemiştir.

 Zaten sohbetteki hedef, sohbetine girilen kimsenin boyasıyla boyanmaktır.

 İstenen budur. Gözle görmek kalbe öyle etki eder ki, bin haber, bir nazar kadar sonuç

vermez.Onun için Efendimizi bir kere görenler, bin kere siret ve sahih hadis kitaplarını

okuyanlardan daha çok bilgi ve sevgi sahibi olmuşlar. Rasulullah (A.S.) Efendimizin öyle

 bir manevi cazibesi ve dışa yansıyan güzelliği vardı ki, müşrikler Mekke’ye gelenleri

o nurlu yüz ile karşılaştırmamak için şehrin dışına adamlar yerleştirip, yalan yanlış

haberlerle geleni geri göndermeye çalışıyorlardı. Müşriklerin kalp gözleri kördü,

 ancak başlarında kalan azıcık akıl kırıntısı ile Hz. Peygamber’in sohbetine katılmanın

kalpleri nasıl fethettiğini fark edebiliyorlardı.Nakıs olanlar, kamil insanlara baka baka

önce noksanlıklarını görürler. Sonra güzelin ne olduğunu öğrenirler. Peşinden iyiliği sever,

 iyi insan olmaya niyetlenirler. Güzel olan çeker, kuvvetli olan etkiler.

                                    

İnsan fıtratı gördüğüne meyleder. İyileri gören kimsenin kalbinde iyi duygular

yeşerir, kötülerle oturup kalkanın içinde ise kötülükler beslenir.
 Göz gönlün penceresidir, kulak kalbin habercisidir. İnsan devamlı gördüğü

ve işittiği şeylerin esiridir. Bunun için Cenab-ı Hak, “Sakın zalim ve günahkar

kimselere yaklaşmayın, yoksa size de ateş dokunur.” (Hud/113) buyurarak,

kötülerle aynı mecliste olmak bir yana, onlara yakın olmanın bile nasıl kötü sonuç

vereceğine dikkat çekmiştir. “Kalpleri birbirine benzedi” (Bakara/118)

ayeti de aynı fikri paylaşan ve aynı atmosferde yaşayan insanların

benzer tavırlar sergilediğini göstermektedir.İlahi sevgi ve güzel ahlakı elde

 etmek için Yüce Rabbimiz en kısa yolu şöyle gösteriyor: “Sadık kullarımla beraber   

olun!” (Tevbe/119)İnsan bir kimse ile beraber olmaya devam ederse, önce onun

 halinerıza gösterir, sonra onun tarafına meyleder, peşinden kendisini taklit eder.

Bütün bunlar sohbet ve beraberliğin sonuçlarıdır. Hz. Rasulullah (A.S.):

“İnsan arkadaşının dini ve gidişi üzeredir; bunun için herkes kiminle

arkadaşlık ettiğine iyi baksın” (Tirmizî) buyurarak insanın insanı

 nasıl etkilediğini bildirmiştir.

                                
 Tasavvufta, kamil mürşidle sohbet, terbiyenin temelidir

 Peygamber varisi olan kamil mürşidler, Hz. Rasulullah (A.S.) Efendimizin

 nazarla terbiye ilmine de varis olduklarından müridlerini sohbet ve nazar yoluyla

terbiye ederler. Bu muttaki insanlara Allah tarafından özel bir nur verilmiştir.

O nur ile yaşar, o nur ile bakarlar.Nur ve sevgi bütün vücutlarına yayılmıştır.

Bu vücut, ayet-i kerimede belirtildiği gibi (Âl-i İmran/191) her durumda Yüce Allah’ı

 zikreder bir hale gelmiştir. Kamil insanın kalbi, eli, dili, gözü, kulağı yani bütün

varlığı Allah’ın sevgi ve rahmeti içinde ayrı bir güzellik kazanmıştır. Bu hal,

Yüce Rabbimizin sevdiklerine verdiği özel ve yüce bir ikramdır.

Meşhur bir kudsi hadiste, velilere verilen bu devlet şöyle anlatılmaktadır.

 Allahu Tealâ buyurur ki: “Ben bir kulu sevince, onun gören gözü, işiten

kulağı, konuşan dili, tutan eli, yürüyen ayağı olurum.”

 (Buhari, İbnu Mace) İşte tasavvufta bahsedilen sohbet,bu sıfatlardaki 

kamil bir insanın nazarı altına girmektir.Kamil insanın meclisine katılan kimse,

ilahi sevgi ve rahmetin altına girmiş olur. O rahmet ve nur kalbe girince kalp açılır,

genişler, içine Allah sevgisi girer, kalbin katılığı gider. İnsanın aklı da bu nurdan

nasiplenir; düşünür, iyiyi kötüyü kolayca anlar. Gönül güzel işlere koşar,

 kötülükten nefret etmeye başlar.Velinin nazarı altına girmek,

 onun meclisine girmek demektir. Onun vücudunun her tarafı

etrafına nur saçar, sevgi yayar. Mürşidin meclisinde arkada duran ile önde

oturanın bir farkı yoktur. Herkes cemaatin üzerine inen rahmetten nasiplenir.

 Bu, Allahu Tealâ’nın

 Ümmet-i Muhammed’e bir hediyesidir.Velilerdeki nur ve feyiz her kalbe ilaçtır.

                               

 Kadın-erkek her insan bu ilaca sahip olmak için irşadla görevli kamil insanların meclisine

katılmaları gerekir. Kamil insanı duymak değil, bizzat görmek gerekir. Ancak bu işte aslolan

 kalbin sevgisi ve sadakatıdır. Kibirli insanlar ve kendisini kamil gören kimseler,

 salih insanların sohbet ve beraberliğinden istifade edemezler. Büyükler, “benlik bu yolda

en büyük engeldir.” demişlerdir.Şah-ı Nakşibend Hz.leri, sohbetin önemini şöyle ifade etmiştir:

“Bizim tarikatımızın esası mürşidle sohbettir. Havette gizli şöhret arzusu, şöhrette afet vardır.

 Hayırlı olan iş, halkla Hak yolunda beraber olmaktır. Mürşidin sohbetine devam ede ede

hakiki imana ulaşmak nasib olur.” (Cami) Kamil mürşidle sohbet ve beraberliğin bir diğer

şekli gönül beraberliğidir. Bunun mekan ve zamanı yoktur. Her zaman ve her yerde olabilir.

 Buna tasavvufta “rabıta” denir ki, onu ayrı bir sohbete  işleyeceğiz, inşaallahu tealâ.

 

http://gavsisanim.spaces.live.com/

ALANINA EKLEMEK ISTERSEN BLOG ALA BAS SENIN OLSUN